Nadużycia przemocy wśród myszoskoczków mają miejsce tylko przy ustalaniu dominacji w stadzie. Zazwyczaj mają one formę niegroźnych przepychanek i boksowania przednimi kończynami. Czasem jednak dochodzi do krwawych walk. Gdy dochodzi do takich walk, myszoskoczki są bardzo zawzięte i pozostawienie ich samym sobie doprowadzi najprawdopodobniej do śmierci któregoś z nich (lub obu- gdy zwycięzca zdechnie na skutek doznanych ran).
Hierarchia myszoskoczków

Myszoskoczki w naturze żyją zazwyczaj w rodzinnych stadach. W stadzie jest dominująca para (samiec i samica) i cała reszta opdległych im osobników żyjących w jednej norze. Zazwyczaj tylko para dominująca wydaje na świat optomstwo, opdczas gdy pozostałe myszoskoczki pomagają opikować się małymi. Dominująca samica wytwarza hormony, które wywołują u pozostałych samic okresową bezpłodność. Jeśli w stadzie zajdą jakieś nieporozumienia i bójki, niektóre podwładne myszoskoczki opuszczają norę i zakładają swoje własne stado.

Jednak w niewoli, nękany w stadzie gryzoń nie ma możliwości opuszczenia klatki i w tym miejscu pojawiają się owe krwawe walki. Mogą być spowodowane zbyt dużą liczbą samców i samic w wieku płodnym, lub też chęcią przejęcia dominacji, gdy głowa stada nie jest już tak silna jak kiedyś. Ta druga sytuacja ma zazwyczaj miejsce, gdy dominujący osobnik osiągnie wiek 2 lat, lecz może nastąpić wcześniej. Innym powodem krwawych walk może być sytuacja, w której matka mieszka ze swoimi córkami w wieku około 6 miesięcy. Dzieje się tak, gdyż córki nie mogą dłużej znieść dominacji matki i chcą ją wypędzić ze stada.

Zazwyczaj jednak hierarchię w stadzie udaje się ustalić bez rozlewu krwi- mają miejsce delikatne kilku-kilkunastosekundowe potyczki, bez gryzienia. W takim wypadku oczywiście nie powinniśmy ingerować i rozdzielać myszoskoczków.

Myszoskoczki podczas poważnej walki będą tupać, jeżyć futro i zgrzytać zębami. Takie zachowanie oznacza poważny konflikt.

Są pewne oznaki nadchodzącego konfliktu, które można łatwo rozpoznać zanim dojdzie do walki. Myszoskoczek może być przepędzany z miski z pożywieniem, więc nagła utrata wagi może być sygnałem narastającego konfliktu. Także nasilenie się delikatnych starć i pogoni może być sygnałem. Gdy myszoskoczki zaczną spać oddzielnie, jest znak nieuchronnie zbliżającej się walki.
Zapobieganie walkom

Niezbędne jest oddzielenie od stada osobników wywołujących konflikt. Większość ludzi popełnia błąd przez usunięcie ze stada ofiary walki. Po pewnym czasie agresor może upatrzyć sobie inny obiekt ataków i problem powróci. Czasem ciężko jest zidentyfikować inicjatora walk. Nierzadko zdarza się, że cała gromada napada na jednego myszoskoczka. Często po bójce właściciele usuwają ze stada zakrwawione osobniki myśląc, że są one ofiarami. Nic bardziej mylnego- zwycięzca walki niemal zawsze będzie ranny, lub przynajmnie będzie posiadał rany na szyi przy nasadzie ogona (typowe miejsca ugryzień podczas walki).
Najwięcej ran jest zadawanych ofierze podczas ucieczki przegranego. Pamiętaj także, że 2-3 ugryzienia praktycznie nigdy nie będą widoczne pod futrem. Jeśli myszoskoczek wyraźnie krwawi, to znaczy, że został dotkliwie ugryziony w jedno miejsce.

Jeśli chcesz trzymać myszoskoczki w większych grupach, lepszymi do tego celu są samce. Grupy 4 i więcej samców żyją zazwyczaj bez większych konfliktów. Jeśli zaś posiadasz więcej niż 2 samice w jednej klatce, istnieje spore ryzyko, że na pewnym etapie ich życia stanie przed Tobą problem walk. Ryzyko to wydaje się zwiększać wraz z liczbą samic w jednej klatce. Wpływ ma tu także ilość przestrzeni w klatce- im mniejsza, tym ryzyko walk zwiększa się. Niektórzy twierdzą jednak, że jest przeciwnie- że ryzyko walk wzrasta wraz ze zwiększaniem przestrzeni za pomocą łączenia klatek tunelami itp. Istnieje możliwość, że na dużej przestrzeni powstaną 2 konkurujące grupy. W naturze bardzo często obserwuje się bójki właśnie na granicach terytorium danych stad. Pamiętajmy jednak, że w naturze przegrany zawsze może po prostu ratować się ucieczką.
Pierwsza pomoc

Jeśli Twoje myszoskoczki dopuściły się walki, jak rozpocząć leczenie?

Zazwyczaj nie ma potrzeby robienia czegokolwiek. Rany i zadrapania rzadko się infekują i rzadko następują jakieś komplikacje. Rany szybko się zagoją. Są one inne niż w przypadku np. zadrapań kotów, gdzie łatwo wdają się różne infekcje i zakażenia. Poważnie zraniony myszoskoczek dozna prawdopodobnie kilka dodatkowych dolegliwości:

    * - Hipotermia- ranny myszoskoczek odczuwa dość znaczną utratę ciepłoty ciała i staje się dużo mniej ruchliwy (prawdopodobnie przez kilka następnych dni jedyne ruchy jakie będzie wykonywał to wędrówka do miski z jedzeniem i spowrotem). Możesz spróbować ogrzać myszoskoczka dłońmi lub położyć blisko miejsca jego spoczynku butelkę z ciepłą wodą.
    * - Odwodnienie i jadłowstręt- po walce mocno ranne myszoskoczki mogą przestać jeść i pić. Możesz spróbować podać im wodę za pomocą pipety (do kupienia w każdej aptece). Możesz w takiej sytuacji wybrać się do weterynarza na zastrzyk roztworu soli. Jeśli chodzi o jedzenie, to podaj myszoskoczkowi jego ulubione smakołyki, np. słonecznik- najlepiej w miejscu gdzie śpi.

Jeśli po kilku dniach powyższe dolegliwości nie ustąpią, należy skonsultować się z weterynarzem.
Wnioski

Ogólnie rzecz biorąc, myszoskoczki rzadko wdają się w bójki, jeśli przestrzega się pewnych zasad. Aby jednak zmniejszyć ryzyko ich występienia polecam przestrzeganie poniższych punktów.

    * Jeśli to możliwe, unikaj trzymania razem większej liczby samic
    * Cały czas obserwuj czy w stadzie nie ma sygnałów zapowiadających konflikt
    * Bądź szczególnie ostrożny gdy trzymasz razem matkę z córkami w wieku około 6 miesięcy
    * Bądź świadomy, że konflikt wśród samic może powstać późno, powyżej 2 roku życia
    * Samce są zazwyczaj mniej skłonne do walk niż samice